Ontelbaar veel stappen zette hij al in Gebouw de Heuvel. De eerste in 1991, als net in Nederland gearriveerde politiek vluchteling uit Iran. Hij organiseert er talloze bijeenkomsten. Glimt als hij terugdenkt aan de trainingen voor Europese jongerenorganisaties. Hij kent de kracht van het Gebouw en wil die koesteren. ‘We hebben een plek voor dialoog nodig in het centrum van de stad’.
Nieuw bestuurslid Mahmoud Chavoushi heeft een stevige band met dit pand. Jarenlang is hij als bezoeker, organisator en huurder iemand die het pand mede laat leven. Hij is gepokt en gemazeld in het werken met migranten en jongeren. Hoe die te bereiken, verantwoordelijkheid te geven. En te zien wat er dan opbloeit.
‘Elke vluchteling wordt ooit migrant’. Onderdeel worden van de samenleving, daar hamert Mahmoud op. ‘Richt je op de gemeenschappelijke toekomst. Pak verantwoordelijkheid. Draag bij’. De master in Strategisch Management leeft er zelf naar. Als directeur Wereldpand in Amsterdam. Bestuurslid bij het Platform Buitenlanders Rijnmond.
Jongeren verantwoordelijkheid geven is voor hem een kernzaak. Hij ziet dat het werkt als hij een groep jonge meiden de ruimte geeft een buurthuis op te zetten waar ouderen terecht kunnen. De Jong & Oud club. Dat het werkt als hij projecten doet met jonge moeders. Dat het kan als hij programma’s helpt ontwikkelen om van de Scouting Nederland een plek te maken waar alle jongeren zich thuis voelen. In de projecten die hij doet met het door hem opgerichte Me & Society. De dans tussen de samenleving en het individu.
Hij ervaart in al dat werk ook dat het lastig is. Logisch, huiswerkbegeleiding voor de tweede generatie nieuwkomers in de Schilderswijk en in Schiedam. Maar dat het voor de vierde generatie nog steeds nodig is, voelt niet oké. ‘Ouders en omgeving moeten ook verantwoordelijkheid oppakken. Meedoen, bijdragen’. Hij schrikt als hij tijdens een project hoort voor hoeveel jonge meisjes ‘de prins op het witte paard’ nog steeds het toekomstplan is. ‘Die roze bril. Zo ver weg van zelfstandigheid en leren’.
Het frustreert ook soms dat juist het ondersteunen van verantwoordelijkheid nemen zo hapsnap gebeurt. Hij maakt mee dat een goed project stopt of strandt. De geldkraan gaat dicht. Vrijwilligers moeten ‘het’ maar doen. Of het geld gaat naar ondersteuning die de doelgroep eerder belemmert. ‘Klein maakt’.
Dat laatste raakt aan iets dat voor Mahmoud belangrijk is: grondig luisteren naar wat nodig is. Sluit je aan bij de behoefte van de doelgroep. Als tienermoeders aangeven dat ze vooral kinderopvang nodig hebben om zich verder te ontwikkelen, kom dan daar mee. En niet met lessen over moederschap.
De Heuvel ziet hij graag vol en bruisend. Muziek, toneel, ontmoetingen. Goed luisterend naar wat nodig is. En bijdragend aan het krijgen en het nemen van verantwoordelijkheid.
En weer heerlijke foto’s van peter van Wijk:)